Rozdział VI

UWAGA! ROZDZIAŁ ZAWIERA DUŻE ILOŚCI SPOJLERÓW FILMU ,,CZAROWNICA"!

  - Zwariowałaś, prawda? - spytałam z osłupieniem. 

  - Nie, skądże. Po prostu uważam, że skoro ty i Austin się kochacie i spędzacie ze sobą tak dużo czasu, powinnaś się do niego przeprowadzić - powiedziała Loretta.

  - Ty żartujesz - prychnęłam.

  - Nasze uczucia wcale nie są pewne. Poza tym chodzimy ze sobą dopiero 9 dni! 

  - Ah... Cóż, jutro dziesięciodnica! - wrzasnęła Lori i podskoczyła. Znów prychnęłam. Ona ma naprawdę dziwne pomysły.

  Dzwonek do drzwi.

  - Ja otworzę, ja otworzę! Hihihi! - poleciała do drzwi, chichrając się. Ona jest na prochach?! 

  - Jest Ally? - usłyszałam. Austiś, skarbie! Ty masz wspaniałe wyczucie czasu.

  - Nawet ,,cześć" nie powiesz. Spadaj.

  - Ale zaczekaj na mnie! - krzyknęłam i pobiegłam do blondasa, po czym rzuciłam mu się w ramiona, jakbym go tysiąc wieków nie widziała.

  - Boże, no! Czy ja oglądam Titanica?! - warknęła Loretta. Ona chyba jest zazdrosna. 

  - Może - uśmiechnął się Austin.

  - Ally, jeśli mnie kochasz, maszeruj do szalupy i nie wyskakuj z niej więcej!

  - Ah, Jack, ty nie potrafisz być romantyczny... Haha.

  To są chyba najradośniejsze chwile w moim życie. Pojedyncze momenty, a jaką sprawiają radość... 

  - Mam czekoladę!!! - krzyknął Austin ni z gruszki, ni z pietruszki, ni z wróżki. 

  - Gdzie? - spytałyśmy z Lorettą.

  - To znaczy będę miał. Na razie czeka na mnie w sklepie - uśmiechnął się zawiadiacko. 

  - Mam dość - powiedziała Lori. 

  - Idźcie już lepiej, bo z Wami wytrzymać się nie da.

  - Chodź - Austin pociągnął mnie za rękę i wyciągnął z mieszkania.

  - PAAAAAAAAAAAA! - krzyknęłam do Loretty, żeby się na mnie nie obraziła.

  - Gdzie idziemy? - spytałam.

  - Do kina, na ,,Czarownicę" (film jest rewelacja! - od aut.) - powiedział Austy.

  - Ahh, tak! Chciałam ją zobaczyć! - ucieszyłam się.

  - A masz okulary 3D?

  - Co? - o co mu chodzi do licha?

  - No... Film jest w 3D... 

  No proszę! Film jest w 3D! Jeszcze nigdy nie byłam w kinie 3D! Tak chciałam! On to umie spełniać marzenia!

*

  Po kinie poszliśmy do Austina. Film był świetny, choć bitwy nieco przerażające. Aurora taka śmieszna! Ojj, ten film tak szybko nie wymaże się z mojej pamięci...

  - A pamiętasz, jak Diabolina chciała przestraszyć małą Aurorę? - spytał Austin. Roześmialiśmy się. To było dobre. Naprawdę.

  - Co Stefanowi było z tej władzy... - westchnęłam. Całe życie bał się zemsty Diaboliny, która w końcu go zabiła.

  - Jesteśmy, misiek - już?! Tak szybko?! Dobra, dobra. Wchodzimy do domu.

  - Aww, jak u Ciebie pachnie! - powiedziałam.

  - Czym? - spytał Austin.

  - Tobą! - uśmiechnęłam się. Austin podciągnął nosem. 

  - Nie czuję tu nic poza spaghetti, które jadłem wczoraj - stwierdził. Roześmiałam się. Dzisiaj cały dzień się śmieję. Ziewnęłam.

  - Zmęczona? - spytał. Pokiwałam twierdząco głową.

  - Chodź, położysz się spać - tsa, on zaprzecza samemu sobie. Mówi ,,chodź", a bierze mnie na ręcę. Roześmiałam się znów i wtuliłam się w niego. Kiedy zaczął mnie kłaść, chwyciłam go za nadgarstek.

  - Zostań - poprosiłam ładnie. Austin westchnął i położył się koło mnie. Wkrótce usnęłam i odpłynęłam w mroczną krainę Diaboliny.

*

  Obudziło mnie ogromne gorąco i zapach czadu. Otworzyłam oczy. Piekły jak cholera. Zaczęłam się rozglądać. Wokół mnie... ogień. Wszystko się pali. Jest pożar. A Austina nigdzie nie ma...

***

JEST! NARESZCIE JEST! NARESZCIE!

Jak Wam się podoba nowy szablon? Ja tam jestem z niego średnio zadowolona. Jakiś taki pusty, nijaki... 

5 komentarzy=next